Wat bisto leaflik, rizende simmermoarn!
’t Opgeande sintsje laket my oan.
’t Hoantsje kraait kûkelû, ’t douke ropt rûkûkû,
Ik wol ek sjonge fleurich fan toan.
Alles wat libbet docht der nou sines bij,
Fôltsjes en kealtsjes, hynders en kij.
Guoskes dy’t snetterje, skiepkes dy’t bletterje,
Lamkes dy’t springe, nuvere blij.
’t Ljurkje yn’e wolken, d’eintsjes yn’t lizich wiet,
Moskjes en sweltsjes, elts sjongt syn liet.
Earbarren klapperje, ljipkes wjukwapperje,
Skries op’e hikke ropt grito-griet.
Wat ben je lieflijk, rijzende zomerochtend!
Het opgaande zonnetje lacht me toe.
’t Haantje kraait kukelu, ’t duifje roept roekoekoe,
Ik wil ook zingen blij van toon.
Al wat leeft draagt zijn steentje bij,
Veulentjes en kalfjes, paarden en koeien.
Ganzen die snateren, schapen die blaten,
Lammetjes die springen, wonderlijk blij.
’t Leeuwerikje in de wolken, eendjes in het water,
Mussen en zwaluwen, elk zingt zijn lied.
Ooievaars klapperen, kieviten wapperen,
De grutto op het hek roept grito-griet.
Een lied van Waling Dijkstra dat vele Friezen hebben leren zingen op de basisschool.
Dijkstra die zich vooral liet inspireren door Friese volksverhalen en gedichten.